هم سلولی...
روز ها در گذر یک تبسم از تو تاریک شد......... ثانیه ها تاب گریه هایت را نیاورد........... هیچ کس دلیل دل تنگی ات را نفهمید......... هیچ ستاره ای برای نگاهت چشمک نزد....... خورشید حرارتش را از تو دریغ کرد.......... هیچ کس مرحم نشد برای درد هایت....... اما هیچ گاه نفهمیدی دلیل خنده های مرا........ دلیل خنده هایم زمانه بود............ زمانه ی نارفیق تورا که ان قدر زیبا بودی......... مگر تو چقدر بزرگ بودی که جایت نداد.......... دلیل خنده هایم زمانه ای بود که خوب ثابت کرد ... بی وووووووووووووفففففففففففففایی اش رااااااااااا.
نظرات شما عزیزان:
نه حدیث است که فراموش شود.